تحرير توحيد دو جلدي : شرح مقدمهي داودبن محمود قيصري بر فصوص الحكم ابن عربي
بر اساس این گزارش روزنامه اطلاعات در شرحی بر کتاب «تحریر توحید» نوشت: شاید بتوان گفت کتاب «فصوصالحکم» مهمترین اثر عارف نامدار و نویسندة پرکار قرن هفتم هجری، محییالدین ابن عربی (۵۶۰ـ ۶۳۸ق) و مشهورترین کتاب تصوف و عرفان نظری است. فُصوص جمع «فَص» به معنای نگین است و فصوصالحکم «نگینهای حکمت» معنا میدهد و حاوی ۲۷ فص (و در واقع فصل) است که هر کدام مشتمل بر حکمتهایی است که به یکی از پیامبران الهی(ع) نسبت داده شده و محور بحث در هر بخش، یکی از امّهات و اصول معارف اصیل عرفانی است.
بر این اثر تا کنون بیش از صد شرح به زبانهای مختلف نوشته شده که یکی از آنها شرح شرفالدین داوود بن محمود (معروف به قیصری) است که از شاگردان نامدار عبدالرزاق کاشانی بود و در سال ۷۵۱ق درگذشت. قیصری کتابهای متعددی دارد؛ اما عمده شهرتش به خاطر همین شرح است. مباحث عرفانی همهفهم و زودیاب نیست، خاصه اگر به قلم شاعرانه و رمزآلود ابنعربی باشد. پیداست که شرح کار او به زبان فنی قرن هفتم چه بسا پردهای دیگر هم بر آن ببندد؛ بهویژه هنگامی که دانشوری چون قیصری بخواهد یافتههای شهودی خود را در گسترهای از اندیشههای حکمی و فلسفی پیچیده، بر مبانی استدلالی و برهانی استوار بسازد. از این روی از دیرباز عالمان و محققانی کوشیدهاند به شرح و تفصیل و گرهگشایی از شرح او بپردازند؛ زیرا باور داشتهاند که مقدمه قیصری بر فصوصالحکم، از بهترین متون برای آموزش عرفان نظری است.
- ویژگی ها
- ناشر: موسسه چاپ و نشر عروج
- نویسنده/نویسندگان: سيدحسن خميني
- نوع جلد: گالینگور
- شابک: 9786009373161
تحرير توحيد دو جلدي : شرح مقدمهي داودبن محمود قيصري بر فصوص الحكم ابن عربي
بر اساس این گزارش روزنامه اطلاعات در شرحی بر کتاب «تحریر توحید» نوشت: شاید بتوان گفت کتاب «فصوصالحکم» مهمترین اثر عارف نامدار و نویسندة پرکار قرن هفتم هجری، محییالدین ابن عربی (۵۶۰ـ ۶۳۸ق) و مشهورترین کتاب تصوف و عرفان نظری است. فُصوص جمع «فَص» به معنای نگین است و فصوصالحکم «نگینهای حکمت» معنا میدهد و حاوی ۲۷ فص (و در واقع فصل) است که هر کدام مشتمل بر حکمتهایی است که به یکی از پیامبران الهی(ع) نسبت داده شده و محور بحث در هر بخش، یکی از امّهات و اصول معارف اصیل عرفانی است.
بر این اثر تا کنون بیش از صد شرح به زبانهای مختلف نوشته شده که یکی از آنها شرح شرفالدین داوود بن محمود (معروف به قیصری) است که از شاگردان نامدار عبدالرزاق کاشانی بود و در سال ۷۵۱ق درگذشت. قیصری کتابهای متعددی دارد؛ اما عمده شهرتش به خاطر همین شرح است. مباحث عرفانی همهفهم و زودیاب نیست، خاصه اگر به قلم شاعرانه و رمزآلود ابنعربی باشد. پیداست که شرح کار او به زبان فنی قرن هفتم چه بسا پردهای دیگر هم بر آن ببندد؛ بهویژه هنگامی که دانشوری چون قیصری بخواهد یافتههای شهودی خود را در گسترهای از اندیشههای حکمی و فلسفی پیچیده، بر مبانی استدلالی و برهانی استوار بسازد. از این روی از دیرباز عالمان و محققانی کوشیدهاند به شرح و تفصیل و گرهگشایی از شرح او بپردازند؛ زیرا باور داشتهاند که مقدمه قیصری بر فصوصالحکم، از بهترین متون برای آموزش عرفان نظری است.